Hallo allemaal, hier jullie nieuwe secretaris! Ik mag me ondertussen al bijna een week zo noemen. De eerste week en daarmee onze vuurdoop zijn nu toch wel achter de rug. Gelukkig kan ik zeggen dat het me tot nu toe goed bevalt! Maar na een week is het dan toch hoog tijd om een stukje te schrijven voor op de website, zodat jullie eindelijk te weten komen wie jullie secretaris nou eigenlijk is ;). Bij deze.

Mijn volledige naam is Ingeborg Aleida Bikker. Ik werd op 4 januari 1988 geboren in het Diaconesseziekenhuis in Naarden, met dank aan mijn vader, Jaap Bikker en mijn moeder, Aaltje Migchelbrink. De eerste vijf jaren van mijn leven woonde ik in Bussum, tot mijn ouders besloten om te scheiden. Samen met mijn moeder verhuisde ik daarom naar Naarden, vijf minuten fietsen verderop. Mijn vader bleef in Bussum wonen en woont daar nog steeds. Hij heeft inmiddels gezelschap gekregen van zijn nieuwe vriendin Ineke, van haar kinderen Koen en Monica en sinds 1996 van mijn halfzusje, Jacolijne.

Na het verhuizen kon ik gelukkig op dezelfde school blijven, de Brandsmaschool, waar ik groep 1 en 2 in anderhalf jaar doorliep, zodat ik een vroege leerling werd. Na de basisschool ging ik naar het Gemeentelijk Gymnasium in Hilversum, 8 kilometer fietsen verderop. In ieder geval de laatste vier jaar heb ik het daar prima naar mijn zin gehad. Op een gegeven moment moest ik me gaan bezig houden met een vervolgopleiding. Ik ging naar de studiebeurs in Utrecht en deed een test, waar onder andere Toegepaste Wiskunde uitkwam. Daarom bezocht ik de stands van Delft, Eindhoven en Enschede en raakte ik op de laatste stand met Gwendy aan de praat. Die overtuigde me met haar enthousiaste verhalen om in Enschede te komen studeren. Een open dag en een meeloopdag versterkten deze overtuiging alleen nog maar meer en zo kwam ik in augustus 2005 in Twente terecht.

Ik zit hier inmiddels alweer een jaar en ik kan zeggen dat Twente een heel erg goede keuze was! Ik heb het ontzettend naar mijn zin en doe erg veel leuke en nieuwe dingen. Ik vind het echt geweldig dat je hier zoveel sporten kunt uitproberen en zoveel kansen krijgt om jezelf te ontwikkelen. Jongleren, windsurfen, atletiek, thriatlon, activiteiten organiseren, er kwam voor mij geen einde aan. Wat overigens niet zo bevorderlijk was voor mijn studievoortgang. Komend jaar wil ik, als dat lukt in combinatie met mijn bestuurstaken, in ieder geval mijn propedeuse halen en nog een aantal tweedejaarsvakken.

Dan nu de hobbies. Van jongs af aan heb ik wedstrijden gezwommen bij De Otters Het Gooi in Bussum. De hoogtepunten van mijn zwemcarrière waren denk ik toch wel de wedstrijden in het buitenland, zoals het Pinksterweekend in Duitsland waar ik ook nu nog elk jaar aan mee doe en de keren dat ik mee mocht doen aan de Nationale Kampioenschappen. Dit laatste voornamelijk in de estafette, maar één keer ook persoonlijk, op de 50 meter vrije slag. Helaas heb ik aan de wedstrijd zelf uiteindelijk niet mee kunnen doen doordat ik de ziekte van Pfeiffer had. Na de Pfeiffer ben eigenlijk nooit meer op mijn oude niveau terug gekomen, maar dat weerhoudt me er niet van om af en toe nog een wedstrijd te zwemmen. Trainen is er het afgelopen jaar een beetje bij ingeschoten, maar af en toe zwemmen op zijn tijd vind ik nog altijd erg leuk.

Naast het zwemmen ben ik al op de basisschool begonnen met af en toe een hardloopwedstrijd te lopen. Vanaf de 5 kilometer bij de Nike Ladies Run in Hilversum bouwde ik de afstand via allerlei lopen op. Afgelopen maart verscheen ik samen met mijn moeder aan de start van de Halve Marathon van Den Haag, tot nu toe mijn verste afstand. We hebben hem allebei uitgelopen: weliswaar niet in een toptijd, maar dat we het haalden was voor ons al een grote overwinning. De komende maanden staat er weer een aantal wedstrijden op het programma, waarvan ik er ook een paar samen met Roel ga lopen.

Zo, dat was mijn leven in een notendop. Het volgende hoofdstuk wordt een bestuursfunctie bij Abacus, maar dat hoofdstuk ligt nog grotendeels in de toekomst en daar kan ik dus nog niet veel over zeggen. Ik moet nog een beetje wennen aan het idee belangrijk te zijn en een pak te dragen, maar ik heb er het volste vertrouwen in dat dat goed gaat komen. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in!