De mooiste functie is natuurlijk je eigen functie. Binnen het Abacusbestuur zijn er verschillende mooie functies te vervullen. Maar ondanks dat iedereen zijn eigen functie heeft, ben je toch met z’n allen een bestuur. Op moment van schrijven kan ik zelf nog niet echt bevatten dat ik in het bestuur zit, maar het is wel zo. In de loop der tijd komt dat helemaal goed.

Toen ik twee jaar geleden (in 2004) begon aan de studie Toegepaste Wiskunde wist ik al wel van het bestaan van de studievereniging Abacus af. Tijdens een meeloopdag was het ter sprake gekomen. Overigens was het een heel speciale meeloopdag omdat ik niet met eerstejaars mee naar college ging maar met ouderejaars. De reden daarvan was dat ik met de master TW wilde beginnen.

In de vier jaar daarvoor had ik namelijk al een HBO opleiding gedaan Technische Natuurkunde in Rijswijk (ZH). Dit heb ik met succes afgerond maar ik wilde toch meer, want werken, daar had ik totaal geen zin in. Na enigszins rond gekeken te hebben, besloot ik om Toegepaste Wiskunde te gaan studeren. Maar ja, dan de keuze van de universiteit nog natuurlijk. Aangezien de opleiding ook in Delft werd gegeven lag dat het meest voor de hand.

Maar Twente leek me ook wel leuk. Eindhoven had ik in ieder geval geen zin in. Na een open dag in Delft vond ik het wel aardig maar toen ik in Twente de opendag had bezocht was ik gelijk verkocht. De sfeer die hier heerst vond ik gewoon geweldig. Daarnaast was TW niet zo’n heel grote opleiding waarbij je als een nummer wordt behandeld, het bleek al snel: mensen kennen elkaar hier wel.

Dat trok mij dan ook gelijk aan, want op het HBO en de HAVO was dat ook het geval en daar voelde ik me prettig bij. Ik hoef geen school waar ik een nummer ben (tenzij je natuurlijk nummer 1 bent). Zelf kom ik ook niet uit een erg grote familie met 1 zus die een paar jaar jonger is dan ik, dus kleinschaligheid trok mij wel. Overigens was ik niet klein toen ik geboren werd op 12 juli 1983 (goh dat is lang geleden).

Als je het narekent dan scheel ik precies even veel jaar met Laurence en Ingeborg als met Simon. Ik voel me overigens totaal niet oud, maar dat komt omdat we een vrij jong en hip bestuur hebben natuurlijk. Op het HBO heb ik ook een tijd in het bestuur gezeten van een studievereniging, maar dat was lang niet zo indrukwekkend als het bestuur van Abacus. Ik kijk dan ook op tegen al mijn voorgangers en dat al die mensen in die 37 jaar Abacus zo gaaf hebben kunnen opbouwen en voortzetten.

Nu mag ik zelf mijn steentje aan de voortgang van Abacus bijdragen. Mijn steentje houd in dat ik zorg voor de interne zaken van de vereniging, dat houd in een goede planning van activiteiten en zorgen dat deze georganiseerd worden plus het feit dat er foto’s op de site komen van de activiteiten. Daarnaast zorg ik ook voor de onderwijszaken binnen Abacus. Dus het regelen van de boeken voor de leden en als er klachten zijn over het onderwijs moet je bij mij wezen.

Maar sowieso mag je altijd langs komen bij mij om gewoon een praatje te maken als ik kamerdienst heb, want alleen is ook maar zo alleen. Daarnaast is er bij mij geen verschil in belangrijkheid tussen een lid en bestuur. Want zonder leden is er geen Abacus en zonder Abacus is er geen bestuur nodig. Daarom is iedereen binnen het bestuur en daarbuiten even belangrijk voor Abacus.

Als laatste wil ik toch nog even zeggen dat ik enorm veel zin heb om het Abacusbestuur te laten draaien en natuurlijk zie ik je graag tijdens een kamerdienst of tijdens een activiteit van Abacus. Misschien zie ik je wel heel ergens anders een keer, maar zorg dan dat je altijd lacht. Want mijn motto is: “Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. En een dag niet geleefd is een dag niet gelachen.” Tot slot nog één laatste opmerking om af te sluiten: “Prettig Weekend.”