Beste lezer,

 

Ik heb dit jaar het genoegen om  zowel penningmeester als commissaris boekverkoop te zijn. Ik ben nu enige tijd bestuur en ik zal je vertellen hoe het zover gekomen is.

 

Op 20 april 1993 werd ik geboren in Amersfoort. In deze grote stad ben ik opgegroeid en heb ik gewoond totdat ik in Enschede kwam studeren. Ik woon nu al iets meer dan twee jaar midden in Enschede.

 

Mijn interesse voor wiskunde begon al op de basisschool. Ik had alle sommetjes al vrij snel af en daarom mocht ik met een klas hoger meedoen met rekenen. Op de middelbare school bleek dat ik goed was in de bèta-vakken en minder goed in de talen. Ik was ook erg blij dat ik frans en duits kon laten vallen omdat ik latijn had. In de vijfde klas kreeg ik wiskunde D erbij, een vak waar toen nog geen duidelijke richtlijnen voor waren. De docent mocht dus zelf bepalen welke onderwerpen hij behandelde. Daardoor had ik ook meer vrijheid om andere kanten van de wiskunde te ontdekken, zoals de wachtrijen bij Roller Coaster. De keuze om wiskunde te gaan studeren was dan ook makkelijk gemaakt. 

 

Aangekomen hier in Enschede heb ik tijdens de introductie kennis gemaakt met Abacus en het beviel meteen. Hoewel ik in het eerste jaar geen commissie gedaan heb, ben ik wel veel aanwezig geweest op activiteiten en heb ik genoten van de leuke sfeer. In het begin van het tweede jaar heb ik meegeholpen aan het organiseren van de dies. Dit was een mooie dag waar ik nog vaak aan herinnerd word. Later dat jaar heb ik samen met vijf anderen het symposium ‘Math Cares’ georganiseerd. Ook heb ik de Twick-In gedaan en samen met hun een mooie introductie beleefd.

 

Naast het studeren en besturen doe ik ook nog aan stijldansen. Dit nu ik al vier jaar met veel plezier en ga er ook zeker mee door. Daarnaast dart ik ook nog regelmatig. Ik doe geen competitie, maar ik heb een dartbord thuis waar is af en toe pijltjes op gooi.

 

Hopelijk heb je nu een goed beeld gekregen van mij. Zo niet, dan kan je altijd langs komen in de abacuskamer.

 

Met vriendelijke groeten,

 

Jeroen de Cloet