Bijna 30 jaar geleden stond mijn wiegje in Heemstede. Reeds op jonge leeftijd werd mijn voorliefde voor wiskunde en wetenschap duidelijk. Zo blonk ik als kind uit in logica. Toen ik tot verbazing van mijn ouders op een dag met mijn voeten de maaltijd wilde nuttigen, verklaarde ik dat door mijn ouders te vertellen wat ik die dag tijdens de godsdienstles had gehoord: namelijk dat Jezus zijn voeten waste voor het eten ……En op de kleuterschool dacht ik al veel na over de ringen van de planeet Saturnus. Dit baarde de juf zoveel zorgen, dat ze mijn moeder erop aansprak. Die vond het gelukkig heel normaal. Gedurende vele jaren is het mijn droom gebleven om later astronaut bij de NASA te worden. Dat het anders is gelopen kwam vooral omdat ik natuurkunde op de middelbare school veel minder leuk vond dan wiskunde en economie. Toen ik de combinatie van de laatste twee vakken ontdekte (wiskunde + economie = econometrie) wist ik meteen dat ik econometrie wilde studeren en was het gedaan met mijn passie voor ruimtevaart en astronomie. Zodoende werd ik na de middelbare school student econometrie aan de Vrije Universiteit. Hoewel ik econometrie een prachtvak vond en het met enorm veel plezier studeerde, vond ik het al snel jammer dat bepaalde wiskundevakken niet in het studieprogramma voor econometrie zaten. Halverwege het eerste jaar, ben ik daarom naast econometrie ook wiskunde gaan studeren. Al snel vond ik wiskunde veel leuker dan econometrie. Het was zelf zo erg, dat ik tijdens mijn studietijd op straat regelmatig tegen lantarenpalen opliep omdat ik zo verdiept was in een wiskundige stelling of bewijs. Later draaiden de rollen echter weer om. Na vrije theoretisch te zijn afgestudeerd in zowel wiskunde als econometrie, kreeg ik opeens behoefte aan praktische toepassingen. Omdat ik het gevoel had nog lang niet uitgestudeerd te zijn, ben ik toen begonnen aan een promotie op het gebied van de financiële econometrie aan de Universiteit van Tilburg. De omschakeling van theoretische wiskunde naar praktische econometrie was natuurlijk wel even wennen, maar beviel me uiteindelijk uitstekend. Mijn promotietijd was in één woord fantastisch: een leuke universiteit, geweldige promotors, leuke collega’s en veel plezier in het Brabantse land. Ik vond het dan ook erg jammer toen ik klaar was met mijn proefschrift. Ik viel eigenlijk meteen in het grote, zwarte gat dat bekend staat als de postdoctorale depressie. Een tijd lang leek mijn leven met afgerond proefschrift weinig zin te hebben. Dit werd mede verstrekt doordat mijn toenmalige baan bij de Pensioen- en Verzekeringskamer (PVK) niet goed beviel. Ik miste het onderzoek en de sfeer op de universiteit. Gelukkig kreeg ik de mogelijkheid om aan de UT bij Toegepaste Wiskunde als universitair docent te gaan werken. Toen ik terug was op de universiteit merkte ik wat ik tijdens het jaar bij de PVK gemist had: de vrijheid om zelf te bepalen wat voor onderzoek je doet en het leuke contact met studenten. Gelukkig heb ik dat nu allemaal weer terug! Mijn huidige onderzoek en onderwijs richten zich zowel op financiële econometrie als statistiek. Verder ben ik Bedrijfshulpverlener en EHBO-er, dus ik ren ook af en toe met brandblusser en verbanddoos door het gebouw. Een prettige afwisseling naast al het denkwerk. Naast mijn werk doe ik graag aan sport (hardlopen, fitness, fietsen) en ben ik dol op lezen. Hoewel ik heel veel soorten boeken lees, lees ik bijzonder graag over de geschiedenis en filosofie van de wiskunde.

Dit jaar ben ik algemeen adjunct bij Abacus, waar ik natuurlijk heel veel zin in heb. Ik hoop andere medewerkers te betrekken bij de activiteiten van Abacus en verder ben ik van plan iets leuks te maken van het Mathematisch Café.