Ik heb er inmiddels heel lang tegenaan gehikt, maar nu moet het eindelijk echt gebeuren (de deadline loopt over een paar uur af): ik moet me op deze schriftelijke manier gaan voorstellen. Ik heb er namelijk hekel aan, schrijven, maar soms als ik er een tijdje aan heb gezeten, dan valt het achteraf best mee.
Ik begin bij het begin. Op een warme nazomerse 26ste dag van oktober van het jaar 1984, in één van de ziekenhuizen in Kiev, werd ik halfblauw uit mijn moeders buik tevoorschijn gehaald. Ik had een kort en schattig donsje van haren op mijn hoofd. Maar als de artsen dus een tijdje later waren aangekomen, zou ik me vandaag waarschijnlijk geen penningmeester van Abacus kunnen noemen. Mijn moeder was destijds getrouwd met mijn vader: een mooie blonde jongeman, die net was afgestudeerd in de technische richting (misschien vandaar mijn voorliefde voor wiskunde). Van die man komt dus mijn eigenlijk helemaal niet moeilijke, maar mooie typisch Russische achternaam Ugryumova vandaan. Mijn naam had mijn moeder pas in de laatste paar dagen dat ik haar buik zat gekozen: Diana. Ze hoorde toevallig hoe een andere vrouw haar dochtertje zo heel lief aansprak.
In de hierop volgende jaren heb ik in een stad Bila Tserkva, 80 km bij de Oekraïense hoofdstad vandaan, gewoond, als één van de meer dan 200.000 bewoners.
Mijn moeder is helemaal “into” astrologie en had toen ergens gelezen, dat je de jonge Schorpioen zo maximaal mogelijk moet bezighouden, anders ‘eet’ ie zichzelf op (het schijnt, dat Schorpioen zich vaker prikt met zijn giftige staart dan anderen). Vandaar dat ik naast mijn school ook ging dansen en later turnen en zwemmen. Ik kon er zelf trouwens ook wat van: op een dag kwam ik thuis en verblufte mijn moeder totaal met de mededeling dat ik me bij de muziekschool had ingeschreven, met als hoofdinstrument viool. Op zijn zachtst uitgedrukt: ik had het druk.
Mijn puberteit was maar net begonnen, toen we naar Nederland vertrokken; mijn moeder had de liefde van haar leven gevonden in het verre westen, de Lage Landen. Na een snelle start op een Internationale school in Leeuwarden, ben ik doorgestroomd naar de middelbare school. Het was ongebruikelijk om buitenlandse leerlingen meteen op het VWO-niveau te laten studeren, dus kreeg ik een proeftijd van een aantal maanden in HAVO 3. Mijn resultaten waren voldoende om mij te laten overstappen naar VWO 4. Drie jaar later had ik mijn toelastingsbewijs voor de Universiteit van Twente op zak. Inmiddels had ik mij ook een Nederlandse kunnen noemen.
Ergens in mijn tweede jaar van de studie heb ik nog even getwijfeld of ik wel een goede keus gemaakt had, maar met wat doorzettingsvermogen toentertijd ben ik nu wel tevreden over de wiskunde die ik krijg. Naast mijn studie ben ik met een boel andere dingen bezig, maar soms is het lastig om een duidelijke keuze te maken, omdat ik gewoon in te veel dingen geïnteresseerd ben: o.a. tekenen/schilderen, dansen, basketballen, naar de lezingen gaan en muziek luisteren.
En dan ben ik dit jaar voor de verandering in het bestuur van Abacus gegaan. Maar dat wist je natuurlijk al toen je aan dit stukje begon…