About Marc Wingender
Goeiesmorgens mensen,
23 jaar geleden werd deze jongen op aarde gebracht in een klein achterbuurtje in Amsterdam oud-west. Ik groeide daar op met vooral veel straatvoetbal en een hoop nationaliteiten en cultuurverschillen. Aangezien mijn hele familie hier woonde, heb ik eigenlijk tot mijn 14de weinig gezien van Nederland. Hier kwam verandering in toen mijn pa’s werk naar Apeldoorn verhuisde en wij na een tijdje ook die kant op moesten. Tot de tweede klas van de middelbare school heb ik nog in A’dam gezeten, maar vanaf de derde zat ik dus in Apeldoorn op school. Je kan je voorstellen dat dit een grote verandering was. Apeldoorn was een stuk rustiger en ik mocht ook meteen de stad in op zaterdagavond, waar ik het bier echt heb leren kennen, dit in tegenstelling tot mijn tijd in het Westen.
Op school werd al snel duidelijk dat ik wel kon meekomen, behalve bij het vak Nederlands. Toen een keer de Nederlands docent vroeg: “Doe ’t raam ff los”, had ik ’t idee: geef mij maar een schroevendraaier en ik draai de schroeven van het kozijn wel even los. Maar goed, het bleek dat los = open, maar ook weer niet altijd. Dus na een paar kleine aanpassingsproblemen kwam alles wel op zijn pootjes terecht.
Gelukkig was ik na 6 jaar Atheneum klaar met de middelbare school, ook al scheelde dit niet veel. Had helaas 3 vijfjes gehaald. Uiteraard waren dit drie talen, maar gelukkig bleek ik de zenuwen aan te kunnen om Nederlands toch in de her te halen.
Na de zomervakantie begon de universiteit en ben toen na een jaartje met de meestal moeilijk mee te communiceren studenten van informatica zijn omgegaan naar TW gegaan. Hier voelde ik me al een stuk beter op mijn plekje. Zelfs zo goed dat ik vorig jaar het meest actieve lid was van de vereniging en dit jaar mag ik mezelf onderdeel van het bestuur van het mooie W.S.G. Abacus noemen.
Verder ben ik nog steeds behoorlijk actief met voetballen bij vv Drienerlo. Ik speel op zaterdag in een vriendenteam, dat veld 3 heet en waarbij de derde helft de belangrijkste is. Ook speel ik nog in de zaal, maar dan op iets hoger, serieuzer niveau. Dit is namelijk de selectie van futsal 2.
In mijn eerste jaar als student was ik nog behoorlijk afhankelijk van de NS; ik had nog geen kamer kunnen vinden en dit was behoorlijk vervelend. Helemaal als je maar één college op een dag had. Dit betekende namelijk voor mij dat ik ruim drie uur reistijd en anderhalf uur college had. Gelukkig kwam hier in de zomervakantie na mijn eerste jaar verandering in, toen ik terecht kwam in huize ’t Beugeltje. Helaas kregen we wel een contract mee, waarin stond dat we er weer uit moesten als er weer gezinnen in wilden. Dit bleek tot januari 2005 te zijn, omstreeks nu dus. Gelukkig heeft de woningbouwvereniging een nieuw flatje gevonden voor ons en ik sta dus op het punt van verhuizen. De afstand tot de stad blijft gelukkig nog steeds vrij klein en de afstand tot de UT is iets kleiner geworden. Dit komt mooi uit aangezien ik dit jaar natuurlijk behoorlijk vaak bij Abacus zal zijn.
23 jaar geleden werd deze jongen op aarde gebracht in een klein achterbuurtje in Amsterdam oud-west. Ik groeide daar op met vooral veel straatvoetbal en een hoop nationaliteiten en cultuurverschillen. Aangezien mijn hele familie hier woonde, heb ik eigenlijk tot mijn 14de weinig gezien van Nederland. Hier kwam verandering in toen mijn pa’s werk naar Apeldoorn verhuisde en wij na een tijdje ook die kant op moesten. Tot de tweede klas van de middelbare school heb ik nog in A’dam gezeten, maar vanaf de derde zat ik dus in Apeldoorn op school. Je kan je voorstellen dat dit een grote verandering was. Apeldoorn was een stuk rustiger en ik mocht ook meteen de stad in op zaterdagavond, waar ik het bier echt heb leren kennen, dit in tegenstelling tot mijn tijd in het Westen.
Op school werd al snel duidelijk dat ik wel kon meekomen, behalve bij het vak Nederlands. Toen een keer de Nederlands docent vroeg: “Doe ’t raam ff los”, had ik ’t idee: geef mij maar een schroevendraaier en ik draai de schroeven van het kozijn wel even los. Maar goed, het bleek dat los = open, maar ook weer niet altijd. Dus na een paar kleine aanpassingsproblemen kwam alles wel op zijn pootjes terecht.
Gelukkig was ik na 6 jaar Atheneum klaar met de middelbare school, ook al scheelde dit niet veel. Had helaas 3 vijfjes gehaald. Uiteraard waren dit drie talen, maar gelukkig bleek ik de zenuwen aan te kunnen om Nederlands toch in de her te halen.
Na de zomervakantie begon de universiteit en ben toen na een jaartje met de meestal moeilijk mee te communiceren studenten van informatica zijn omgegaan naar TW gegaan. Hier voelde ik me al een stuk beter op mijn plekje. Zelfs zo goed dat ik vorig jaar het meest actieve lid was van de vereniging en dit jaar mag ik mezelf onderdeel van het bestuur van het mooie W.S.G. Abacus noemen.
Verder ben ik nog steeds behoorlijk actief met voetballen bij vv Drienerlo. Ik speel op zaterdag in een vriendenteam, dat veld 3 heet en waarbij de derde helft de belangrijkste is. Ook speel ik nog in de zaal, maar dan op iets hoger, serieuzer niveau. Dit is namelijk de selectie van futsal 2.
In mijn eerste jaar als student was ik nog behoorlijk afhankelijk van de NS; ik had nog geen kamer kunnen vinden en dit was behoorlijk vervelend. Helemaal als je maar één college op een dag had. Dit betekende namelijk voor mij dat ik ruim drie uur reistijd en anderhalf uur college had. Gelukkig kwam hier in de zomervakantie na mijn eerste jaar verandering in, toen ik terecht kwam in huize ’t Beugeltje. Helaas kregen we wel een contract mee, waarin stond dat we er weer uit moesten als er weer gezinnen in wilden. Dit bleek tot januari 2005 te zijn, omstreeks nu dus. Gelukkig heeft de woningbouwvereniging een nieuw flatje gevonden voor ons en ik sta dus op het punt van verhuizen. De afstand tot de stad blijft gelukkig nog steeds vrij klein en de afstand tot de UT is iets kleiner geworden. Dit komt mooi uit aangezien ik dit jaar natuurlijk behoorlijk vaak bij Abacus zal zijn.