About Rien Lagerwerf
Geachte geïnteresseerde,
Waarde lezer,
Enkele maanden geleden heeft de Algemene Ledenvergadering van Wiskundig Studiegenootschap Abacus haar vertrouwen gegeven aan het 44ste bestuur. De reden dat ik dit stuk schrijf, is dat ikzelf de voorzitter ben van dit prachtige bestuur en daarom dit stuk aangrijp om iets over mezelf te vertellen.
Het verhaal begint allemaal in de kleine wereldstad Wageningen, waar mijn moeder en vader elkaar hebben ontmoet en enkele jaren na dit voorval in de herfst van het jaar 1990 hun eerste kind ter wereld kwam. Marinus Jan Lagerwerf werd deze kleine jongen genoemd, met als roepnaam Rien. Gezien mijn ouders beide werkzaam waren bij de Verenigde Naties begon mijn leven zwervend over de wereld. De eerste twee jaar werden doorgebracht in Quito, de hoofdstad van Ecuador. Dit had het gevolg dat mijn vocabulaire in de jongere jaren niet alleen Nederlandse woorden bevatte, maar ook de Spaanse, iets wat overigens van korte duur was. Vervolgens hebben ik en het toen al uit vijf man bestaande gezin nog een jaar verbleven in Zambia, waar ik mijn aanleg voor de Engelse taal heb opgepakt. Mijn ouders besloten toen dat het beste voor hun kinderen was hun opleiding in Nederland te genieten. Zo komen wij terug in de plek waar het allemaal begon: Wageningen.
Op de basisschool bleek de kleine Rien al een talent te hebben voor cijfers, hij wilde alleen maar rekenen en vond de rest maar saai. Dit zette zich voor op de Regionale Scholengemeenschap Pantarijn, waar het enige vak waar ik daadwerkelijk interesse in had, de wiskunde was. Op deze middelbare school heb ik vele hoogtepunten gekend, iets waar ik mijn docenten en medeleerlingen nog steeds dankbaar voor ben, een van deze hoogtepunten is het laten ontruimen van het schoolgebouw, door middel van een uit de hand gelopen scheikundeproef, maar dit is niet de plek om hier verder over uit te wijden.
Een logisch gevolg van dit verhaal is dat ik wiskunde ben gaan studeren. In welke vorm? De keuze was snel gemaakt, de sfeer en mensen in Enschede trokken mij en dat het dan Technische Wiskunde was, was mooi meegenomen.
Een goede anekdote om dit gevoel te illustreren is uit mijn eigen introductie.
We zaten met alle eerstejaars van ’09/’10 in de grote Acasa-tent, er werd omgeroepen dat Technische Wiskunde moest gaan staan en ik zag bijna evenveel vrouwen opstaan als mannen en om me heen hoorde ik gefluister: “ Ohw, bij wiskunde had ik veel meer nerds verwacht.”.
Een betere eerste indruk had wiskunde niet kunnen maken.
Mijn Abacus-carriere is begonnen in de PoCo, waarvan ik het enige lid was, maar onder mijn bewind steeds groter werd. Vervolgens heb ik plaats genomen in de Collexcie en de (A)bac(ch)us. Dit alles deed ik zonder studievertraging, maar op het moment dat ik ook nog een externe betrekkingen taak volbracht in de Symposiumcommissie 2011, werd het een beetje druk. Ik verliet de Collexcie en solliciteerde naar het bestuur. Een beslissing waarvan ik daarna nooit meer spijt heb gehad.
Nu we weten hoe mijn leven is verlopen totdat ik plaatsnam in het bestuur, kan ik vertellen over wat mij bezighoudt in het dagelijks leven. Ik ben een groot fan van het kaarten, dit doe ik in allerlei vormen, van pokeren tot taipannen. Als ik een kaartje leg doe ik dit het liefst met vrienden onder het genot van een drankje, zoals vele al weten ben ik niet vies van een alcoholische versnapering. Met die laatste opmerking is het geen grote stap een andere hobby van mij: stappen. Dit is een bezigheid die mij in mijn studententijd vele mooie avonden heeft opgeleverd en zware ochtenden. Tot slot heb ik vele kleinere hobby’s die niet noemenswaardig zijn in een verhaal zoals dit.
Als afsluiting geef ik de lezer mijn volgende leermoment mee:
“ Door activisme heb ik bijna evenveel geleerd als mijn studie zelf, ik zal ook nooit spijt hebben van de vertraging die ik met mijn activisme heb opgelopen.”
Met de komende veranderingen in het studiestelsel, lijkt het onvergeeflijk als je vertraging oploopt, maar het is zeker een toegevoegde waarde voor je studententijd.
Hoogachtend,
Rien Lagerwerf,
Voorzitter van het 44ste bestuur des W.S.G. Abacus
Waarde lezer,
Enkele maanden geleden heeft de Algemene Ledenvergadering van Wiskundig Studiegenootschap Abacus haar vertrouwen gegeven aan het 44ste bestuur. De reden dat ik dit stuk schrijf, is dat ikzelf de voorzitter ben van dit prachtige bestuur en daarom dit stuk aangrijp om iets over mezelf te vertellen.
Het verhaal begint allemaal in de kleine wereldstad Wageningen, waar mijn moeder en vader elkaar hebben ontmoet en enkele jaren na dit voorval in de herfst van het jaar 1990 hun eerste kind ter wereld kwam. Marinus Jan Lagerwerf werd deze kleine jongen genoemd, met als roepnaam Rien. Gezien mijn ouders beide werkzaam waren bij de Verenigde Naties begon mijn leven zwervend over de wereld. De eerste twee jaar werden doorgebracht in Quito, de hoofdstad van Ecuador. Dit had het gevolg dat mijn vocabulaire in de jongere jaren niet alleen Nederlandse woorden bevatte, maar ook de Spaanse, iets wat overigens van korte duur was. Vervolgens hebben ik en het toen al uit vijf man bestaande gezin nog een jaar verbleven in Zambia, waar ik mijn aanleg voor de Engelse taal heb opgepakt. Mijn ouders besloten toen dat het beste voor hun kinderen was hun opleiding in Nederland te genieten. Zo komen wij terug in de plek waar het allemaal begon: Wageningen.
Op de basisschool bleek de kleine Rien al een talent te hebben voor cijfers, hij wilde alleen maar rekenen en vond de rest maar saai. Dit zette zich voor op de Regionale Scholengemeenschap Pantarijn, waar het enige vak waar ik daadwerkelijk interesse in had, de wiskunde was. Op deze middelbare school heb ik vele hoogtepunten gekend, iets waar ik mijn docenten en medeleerlingen nog steeds dankbaar voor ben, een van deze hoogtepunten is het laten ontruimen van het schoolgebouw, door middel van een uit de hand gelopen scheikundeproef, maar dit is niet de plek om hier verder over uit te wijden.
Een logisch gevolg van dit verhaal is dat ik wiskunde ben gaan studeren. In welke vorm? De keuze was snel gemaakt, de sfeer en mensen in Enschede trokken mij en dat het dan Technische Wiskunde was, was mooi meegenomen.
Een goede anekdote om dit gevoel te illustreren is uit mijn eigen introductie.
We zaten met alle eerstejaars van ’09/’10 in de grote Acasa-tent, er werd omgeroepen dat Technische Wiskunde moest gaan staan en ik zag bijna evenveel vrouwen opstaan als mannen en om me heen hoorde ik gefluister: “ Ohw, bij wiskunde had ik veel meer nerds verwacht.”.
Een betere eerste indruk had wiskunde niet kunnen maken.
Mijn Abacus-carriere is begonnen in de PoCo, waarvan ik het enige lid was, maar onder mijn bewind steeds groter werd. Vervolgens heb ik plaats genomen in de Collexcie en de (A)bac(ch)us. Dit alles deed ik zonder studievertraging, maar op het moment dat ik ook nog een externe betrekkingen taak volbracht in de Symposiumcommissie 2011, werd het een beetje druk. Ik verliet de Collexcie en solliciteerde naar het bestuur. Een beslissing waarvan ik daarna nooit meer spijt heb gehad.
Nu we weten hoe mijn leven is verlopen totdat ik plaatsnam in het bestuur, kan ik vertellen over wat mij bezighoudt in het dagelijks leven. Ik ben een groot fan van het kaarten, dit doe ik in allerlei vormen, van pokeren tot taipannen. Als ik een kaartje leg doe ik dit het liefst met vrienden onder het genot van een drankje, zoals vele al weten ben ik niet vies van een alcoholische versnapering. Met die laatste opmerking is het geen grote stap een andere hobby van mij: stappen. Dit is een bezigheid die mij in mijn studententijd vele mooie avonden heeft opgeleverd en zware ochtenden. Tot slot heb ik vele kleinere hobby’s die niet noemenswaardig zijn in een verhaal zoals dit.
Als afsluiting geef ik de lezer mijn volgende leermoment mee:
“ Door activisme heb ik bijna evenveel geleerd als mijn studie zelf, ik zal ook nooit spijt hebben van de vertraging die ik met mijn activisme heb opgelopen.”
Met de komende veranderingen in het studiestelsel, lijkt het onvergeeflijk als je vertraging oploopt, maar het is zeker een toegevoegde waarde voor je studententijd.
Hoogachtend,
Rien Lagerwerf,
Voorzitter van het 44ste bestuur des W.S.G. Abacus